Hadi; Kendi Samanlığına, Kendi İğnenle (!/?)

Hadi; Kendi Samanlığına
          Kendi İğnenle (!/?)

Çaresiz bir kavgadır insanın ki; her kültürde, coğrafyada, inançta ve akılda farklı sonuçlara; cevaplara ulaşır. Paylaşılan her şey aynıdır. Modern dünyanın enstrümanı değildir sermayenin küreselleşmesi. Bu ticaretin ilk başladığı kolonilerden daha evveli, ilk değer kavramına gider. Üretim ve tüketim arasında kurulan değer zinciri hızla gelişen endüstriyel-teknolojik gelişmişlik düzeyinden en ilkel ilk insan alış-verişine kadar gider. Tarihi biriktiren insanlık, onun biçimleri, ortaklıkları… Peki ya “samanlıkta iğne aramak” ile meşgul olan dünya toplumları “ipe sapa gelmez” mevzularda niye kılıç çekiyor (!/?)

Muhafaza edilmek istenen şey nedir(!/?)

Her coğrafyanın-kültürün ürettiği özlü sözlerin durumu tespit ederken güçlü ironi veya didaktik biçimindeki ifade birikimi nasıl saklanır(!/?) Kültürel dönüşümler sürmekte iken öte yandan yanılmayı payı neredeyse olmayan keskin ifadelerin biçimsel karşılığı ne olabilirdi. Bu sorunun cevabı değil aslında ulaşılan sonuç. Eser üretiminde çimlerin gelişerek aldıkları boy, bir çiftçinin onları kurutup, saman balyalarına çevirmesinin belgeselini izlemeye gerek yok; biliyoruz. Fakat insan hafızasındaki görüntülerin yanında videodaki hızlı geçişlerin soyut hallerini gözlemlemek suretiyle elde edilen ekran görüntülerinin ambalajlara uygulanması ilk aşamadır. Burada oluşturulan ambalajlar iğneleri muhafaza edecektir. Şeffaf ambalajlar sonuca adil yaklaşan evrensel aklı ifade edecektir. Şeffaf olmayanlar da içlerini asla kavrayamayacağımız büyük kavgaların sahibi olan kültürleri ifade edecektir.

Tarihsel birikimlerin bir bölümü tüketime dönük üretimdir. Bunu kabul ederken kültürel üretimin sözlü-yazılı birikimini inkar etmek mümkün değildir. “Hadi; Kendi samanlığına, Kendi iğnenle(!/?)” diyerek yapılan açık davet, kavgaları sürdüren kültürlerin içe dönük halden, evrensele geçme noktasında bir tür ironik öz-eleştiri önerisidir.

Haydar AKDAĞ/2015